ब्रेकिंग

व्यासपीठ

व्हॉट्सऍप कट्टा

Samruddhi Dhayagude
02 Jun 2025

पोपट

एका श्रीमंत माणसाजवळ एक पोपट होता. त्या पोपटास त्याने एका मोठ्या व सुंदर पिंजर्‍यात ठेवले होते. तो त्याला चांगली फळे खायला घालीत असे. त्या पोपटाला तेथे सर्व सुखे अनुकूल होती, तरी ही तो मनात नेहमी झुरत असे.

’माझे जातभाई जसे मोकळेपणे या जंगलातून त्या जंगलात जातात अन् या फांदीवरून त्या फांदीवर उड्या मारतात. तसे मला करायला मिळाले तर किती बरे होईल.’ एके दिवशी चुकून पिंजर्‍याचे दार उघडे राहिल्याने त्या पोपटाची इच्छा पूर्ण झाली. या पिंजर्‍यातून पोपट घाईने बाहेर पडून लांबच्या आंब्याच्या झाडावर जाऊन बसला. थोड्या वेळाने त्याला भूक लागली.

तेव्हा इकडे तिकडे पाहू लागला. चमचमाट, ढगांचा आवाज होऊन पाऊस पडायला लागला. त्या बिचार्‍या पोपटाचे फारच हाल झाले. अशा गोष्टीची त्याला कधीच सवय नव्हती. शेवटी पावसात भिजून व थंडीने काकडून त्याचे तेथेच प्राण गेले. मरता मरता तो म्हणाला. ’मला जर पुन्हा त्या पिंजर्‍यात जाता आले, तर त्यातून बाहेर पडण्याची मी पुन्हा इच्छा कधीही करणार नाही.’

---

छत्री पावसाला थांबवू शकत नाही पण पावसात थांबण्याचे धाडस नक्की देऊ शकते, तसेच आत्मविश्वास यशस्वी होण्याची खात्री

देऊ शकत नाही पण संघर्ष करण्याची प्रेरणा नक्की देऊ शकतो.

पुरनपोली साथी काही टिप्स द्या

पहिल्यांदच करनार आहे

काय करू नए ते पण सांगा

दोन टिप्स आहेत.

मुळात पुरणपोळीच करू नका. ते

तुम्हाला जास्त सोपे पडेल. आणि

मुख्य म्हणजे लेखन करू नका. ते

आम्हाला सोपे पडेल. सगळेच सुखी!!

एका कळपातल्या कोकरांना लांडगा त्रास देत असे. धनगर त्याचा पाठलाग करत होता. लांडगा पुढं आणि धनगर मागं असं ते दोघं पळत होते. पळता पळता एका आडोशाला त्या लांडग्याला एक कोकरू दिसलं.

लांडग्यानं त्या कोकराला दटावलं, डोळ्यांनी भीती दाखवली आणि त्याच्यापुढे ऐटबाज मल्लासारखा उभा राहून तो म्हणाला, ए कोकर्‍या, मी काय सांगतो ते नीट ऐक. माझ्यामागं धनगर लागलाय. मी या झुडपात लपतो. तो तुला विचारील लांडगा कुठं गेला, तेव्हा तू त्याला सांग ‘लांडगा दुसर्‍या रस्त्यानं गेला.’ याद राख, मी इथं लपलो आहे हे त्या धनगराला अजिबात सांगू नकोस. तू माझं ऐकलंस, तर मी तुला बक्षीस देईन.

गरीब बिचार्‍या कोकारानं मान हलवली. लांडगा झुडपात लपला. इतक्यात धनगर तिथं आला. त्यानं कोकराला विचारलं, लांडगा पाहिलास का? कोकरू म्हणालं, मालक, लांडगा त्या बाजूने गेला. मी त्याला पाहिलं. इथं नाही आला तो.’

कोकरानं दाखवलेल्या मार्गानं धनगर धावू लागला. थोड्या वेळानं झुडपात लपलेला लांडगा ऐटीत बाहेर आला.

लांडग्याला पाहून कोकरू म्हणालं, लांडगेदादा, तुम्ही माझ्यामुळे वाचलात, आता मला माझं बक्षीस द्या.

अरे बाबा, माझ्या हातात सापडूनही मी तुला खात नाही. हेच तुझं बक्षीस नाही का? जा आता! मीही पळतो इथून!

लांडगा पळून गेला. कोकरू मनात म्हणालं, देवाची कृपा म्हणून मी वाचलो. हे लबाड लांडगे असेच असतात. आपल्या ताकदीच्या जोरावर ते माझ्यासारख्या गरीब प्राण्यांवर सत्ता गाजवतात. खरं तर मी त्याला मदत करायला नको होती. कधीतरी तो आपल्याला किंवा इतर कोकरांना त्रास देणारच! दुष्टांना मदत करणं चुकीचं आहे.’

एखादी व्यक्ती तुम्हाला खुप चांगली वाटली तर तुम्ही त्याच्यापेक्षा चांगले आहात. कारण, दुसर्‍यातला चांगलेपणा पाहण्याची नजर तुमच्याकडे आहे. आणि दुसर्‍याला चांगलं म्हणण्याचा मोठेपणा तुमच्यामध्ये आहे.!!

वधूवरांनी कपडयांवर आणि आपल्या दिसण्यावर इतके पैसे खर्च केल्यानंतर लोकांच्या आठवणीत

उरते ते जेवणच!

आई : बाळा, एक ग्लास पाणी दे रे

सोनू : देशाला स्वातंत्र्य मिळाले आहे, आम्ही काही गुलाम नाही आहोत...

आई : नालायका, तू चहा माग मग सांगते...